Ik houd er niet zo van om ineens te worden overvallen door iets. Ik ben graag op dingen voorbereid en raak altijd lichtelijk in de stress als ik niet van tevoren ergens over na heb kunnen denken. Een plotselinge presentatie houden? Ineens moeten werken en daardoor over tien minuten de bus moeten hebben terwijl ik nog in mijn pyjama zit? Klamme handjes en kortsluiting in mijn grijze breinmassa gegarandeerd. Zo vind ik het ook belangrijk dat vrienden en familie zich in mijn appartementje thuis voelen. De spreekwoordelijke voordeur staat dan ook altijd open, net als de keukenkastjes en koelkast. Ook mogen ze best de leiding hebben over de afstandsbediening en mogen ze de film uitzoeken, wat dat betreft ben ik een heel makkelijk. Een plotseling bezoekje? Gezellig en helemaal prima, maar kondig het wel even zo’n tien minuten van tevoren via telefoon aan. Ik zit nog wel eens make-uploos en met warrige haren in een joggingbroek als ik niet per se de deur uithoef en no way dat ik dan de deur opendoe als er wordt aangebeld.
Toch geldt dit niet altijd. Een onverwachts tripje naar Parijs? Reken maar dat ik mijn tas dan in een mum van tijd heb ingepakt. Om dan vervolgens waarschijnlijk nog wel een keer terug te moeten rijden omdat ik mijn stijltang of lenzenspullen vergeten ben, maar dat terzijde. Ook houd ik van onverwachte cadeautjes, die zijn veel leuker om te krijgen dan wanneer je ze verwacht zoals bij Kerst en je verjaardag. Zo nam pap een keer een ingepakt pakje voor me mee nadat hij en mam naar het tuincentrum waren geweest. Er bleek een supertoffe tuinkabouter in te zitten, het is nog steeds één van mijn meest geliefde items in mijn appartementje.
Ook houd van ik van programma’s als All You Need Is Love en Bananasplit (wel uit de tijd dat Ralph Inbar het nog presenteerde). Vooral bij eerstgenoemde is eigenlijk al erg voorspelbaar wat er gaat gebeuren, maar de deelnemers schijnen er toch elke keer weer in te trappen, inclusief verbaasde gezichten. Heerlijk. Hoewel ik in sommige gevallen plaatsvervangende schaamte voel en het liefste doorzap, zijn het merendeel van de situaties gewoonweg hilarisch.
Daarnaast ben ik een fan van flashmobs. Jawel, u leest het goed. Het lijkt me fantastisch als ik op een doodgewone dag op een station loop en de mensen om me heen uit het niets het dansje van Michael Jackson’s ‘Thriller’ nadoen. Onderstaand filmpje heeft een vliegveld in Dubai als locatie, het laat maar weer zien hoe universeel muziek eigenlijk is. Het filmpje daaronder komt van het treinstation in Antwerpen. Hoewel de flashmob ietswat traag op gang komt, dansen uiteindelijk wel vrijwel alle aanwezigen mee.
Daarnaast houd ik wel van die onverwachte publieke acties. Op de site van Linda stond het onderstaande filmpje, gewoonweg briljant.
Via medeblogger Michael, die ook een blog schreef over dit onderwerp (neem overigens even de tijd om zijn blog te bekijken, it’s worth it) kwam ik ook nog dit leuke filmpje tegen en ik kon het niet laten om het over te nemen, it’s just my cup of tea!
Maarem, nu dan de hamvraag.. zou jij op die ‘drama’-knop uit het derde filmpje drukken? ;-)
Ik zou heel graag eens een flashmob in het echt zien, dat lijkt me echt leuk! En die dramaknop, ik weet niet of ik eraan zou kunnen weerstaan ;) Alhoewel, je weet maar nooit wat er gebeurt.
Haha, that’s the risk of life ;) De blikken van die mensen waren in ieder geval ombetaalbaar ;)
Flashmobs, ik houd ervan <3 ! Een echte klassieker vind ik trouwens eentje met een heel orkest (http://www.youtube.com/watch?v=mrEk06XXaAw), en natuurlijk die van het Eurovisie Songfestival (http://www.youtube.com/watch?v=wsuPqiCjyag).
En die dramaknop? Ik denk niet dat ik het lef zou hebben, maar ik zou vooral wel blijven staan als een van de medestanders wel zou durven. En toch heb je volgens mij vrij snel door dat het 'nep' is, zeker met die dramaknop. Ik zou vooral lachen en mijn ogen uitkijken, denk ik!
Oew, nice! Die filmpjes kende ik allebei nog niet :)
Haha, ik heb me al altijd afgevraagd hoe zo’n flashmob georganiseerd wordt :D Dat lijkt allemaal zo goed in elkaar te steken zeg!
‘k Zou er gaarne aan meedoen moest die gelegenheid zich eens voor doen ^^
Ik denk dat dat meestal met bijvoorbeeld een theatergroep gedaan wordt, de meeste deelnemers kunnen toch wel een paar aardige danspasjes uitvoeren als ik die filmpjes zo zie ;)
Lijkt me geweldig om een keer ergens te zijn waar zo’n flashmob komt :P
Stiekem hoop ik er elke keer op als ik op het station loop, maar helaas.. ;)
Jaaa, ik wil ook supergraag een flashmob in het echt meemaken! Tenzij ik haast heb. Dan hou ik ook niet van verrassingen.
Dat drama-filmpje is trouwens geweldig :’)
Haha, en juist als je haast hebt lijken er extra veel opstakels op je weg te zijn, ik spreek uit ervaring ;)
Zo´n flashmob lijkt me wel leuk, maar als je bijna de enige bent die niet meedoet voel je je wel een beetje lullig denk ik. Die knop daar zou ik NOOIT op drukken, daar ben ik te schijterig voor.
Haha, dat kan ik me voorstellen, ik denk dat ik dan maar gewoon een beetje meeklap en -hups :P
Ooooh die drama knop vond ik echt geweldig! Ik denk dat ik wel zou drukken… maar zeker weten doe je het natuurlijk nooit, die ongelovige gezichten zijn wel echt geweldig om te zien! En ik kijk ook nog regelematig de flash mob met black eyed keys voor Oprah, dat ziet er echt zooooo gaaf uit!
Heb die flash mob even opgezocht, want kende dat filmpje nog niet, heel tof! :)
Een flashmob lijkt me enorm leuk om mee te maken!
Ik heb met de meeste dingen precies hetzelfde. Ik moet wel voorbereid zijn, en tijd te hebben om erover te denken. Ook een weekende Parijs zou ik nog alles moeten weten haha.
En Flasmobs zijn echt geweldig. Ik heb die van Antwerpen zo vaak al gezien en het blijft ook echt gewoon leuk!