Je zult het misschien niet geloven, maar de wellicht meest favoriete ruimte in mijn appartementje is mijn toilet. Jaja, die zag je niet aankomen. De reden is heel simpel: het is op en top studentikoos. Nooit gedacht dat ik dat woord ooit nog eens zou gebruiken in een blog, maar dat terzijde. Hoewel ik ook in de rest van mijn appartementje spullen heb staan, liggen en hangen die aan mijn over het algemeen fantastische studentenleven doen denken, zouden mijn meubels niet misstaan in een doorsnee gezinswoning. Op zich heel fijn, want alles kan zo mee naar mijn volgende appartement wanneer ik een ‘serieuze’ baan heb, maar af en toe heb ik er toch ook wel behoefte aan om te worden herinnerd aan het feit dat ik nog even van het leven kan genieten voordat ik moet beginnen aan veertig of meer uur durende werkweken.

Goed, dat toilet dus. Aangezien ik er zuinig op ben, is er een heus toiletreglement, waar bezoekers zich te allen tijde aan dienen te houden. Dit reglement ziet er als volgt uit:

Nu bezoekers zijn gewezen op het minder gezellige gedeelte, kunnen ze verder ten volle genieten van hun toiletbezoek. Drie lagen zacht-voor-de-kont-toiletpapier, een heus boekje met toilethumor (ofwel ‘pleemoppen’) op de wastafel, een bakje potpourri om de ergste geurtjes te verhullen, leuke badeendjes op het reservoir voor een gezellig sfeertje, schilderijtjes met teksten als ‘Maximaal vijf minuten zitten toegestaan.’ (ja hallo, er zijn nog meer wachtenden na u) en ‘Wees zuinig! Het papier aan twee kanten gebruiken a.u.b.’ (ik blijf tenslotte student) en een heuse modern lifestyle chart-poster op de deur zouden hiervoor moeten zorgen. Sinds kort hangt er ook een klein prikbord met gekleurde velletjes en een pen aan de muur, zodat ineens geïnspireerde toiletgebruikers een vrolijke, diepzinnige of standaard maar vooral geurloze boodschap achter kunnen laten. Helaas is mijn toiletborstelhouder (Word kent enkel het woord ‘toiletbordeelhouder’, juist) in de vorm van een stenen olifant een tijdje terug helaas gesneuveld, maar ik heb nog steeds de stille hoop dat hij met een beetje liefde en lijm nog wel te redden zal zijn.

Al met al hebben mijn toiletgebruikers dus niets te klagen. Ik merk ook dat naarmate er meer spulletjes in het toilet komen te hangen, de toiletbezoeken ook steeds langer worden. Dat betekent langere tijd alleen op de bank moeten zitten en hoogstwaarschijnlijk het verbruik van meer toiletpapier. Ik denk dat het volgende accessoire daarom een schoteltje is voor vrijwillige bijdragen, ook voor mij moet het tenslotte leuk blijven.