Ezel!
Soms kom je van die verhalen tegen die je raken en aan het denken zetten. Of zoals in Despicable Me al zo terecht werd opgemerkt: een ‘lightbulb-moment’. Zo’n verhaal kwam ik een jaar geleden tegen en toen ik het stukje van Des over het BV-dilemma las, moest ik er meteen weer aan denken. Sinds ik dat verhaal ken, durf ik meer op mezelf en mijn beslissingen te vertrouwen. Iedereen heeft nu eenmaal een andere mening en je kunt het toch nooit voor iedereen goed doen. Over welk verhaal ik het heb? Over dat van de vader, de zoon en de ezel…
Op een dag gingen vader en zijn zoon op reis. Vader gaf er zelf de voorkeur aan te lopen en zette zijn zoon op de rug van de ezel. Zo gingen zij op weg tot zij een paar mensen tegenkwamen die zeiden: ‘Zie daar de wereld op zijn kop. De jeugd heeft geen respect meer voor de ouderdom. Die gezonde jongen rijdt op een ezel, terwijl zijn arme, vermoeide vader nauwelijks vooruit komt’.
Toen de jongen dit hoorde stond hem het schaamrood op de kaken. Hij stapte af en stond erop dat zijn vader verder zou rijden. Zo liepen ze voort, vader op de ezel en de jongen te voet. Even later kwamen ze weer mensen tegen die zeiden: ‘Moet je dat zien! Wat een ontaarde vader, die zelf lekker op de ezel zit en zijn kind laat lopen’.
Na dit verwijt draaide de vader zich naar zijn zoon en zei: ‘Kom, dan zullen we samen op de ezel rijden’. Zo vervolgden ze hun weg, tot zij mensen tegenkwamen die zeiden: ‘Kijk, dat arme beest! Zijn rug zakt door onder het gewicht van hen beiden, wat een dierenbeulen!’.
Daarop zei de vader tot zijn zoon: ‘Laten we afstappen. Het is beter dat we allebei te voet gaan, dan kan niemand ons nog verwijten maken’. Zo liepen ze verder achter hun ezel. Tot een stel voorbijgangers wederom commentaar leverde: ‘Zie wat voor dwazen er op de wereld zijn. Ze lopen in de brandende zon en geen van beiden denkt eraan op de ezel te gaan zitten.’
Vader draaide zich om naar zijn zoon en zei: ‘Je hebt het gezien, mijn zoon. Hoe je je ook gedraagt, op en aanmerkingen zullen er altijd zijn in overvloed. Volg daarom altijd wat je eigen hart je ingeeft’.
Laat het bovenstaande een waardevolle les zijn voor ons allemaal!
Mooi!
Die kende ik nog niet, maar wat een goede boodschap zit erin! En het is ook gewoon stiekem wel vermakelijk ;)
Heel mooi en heel erg waar!
En toen hadden zowel vader als zoon er genoeg van en pakten beiden een stalen honkbalknuppel om die critici een lesje te leren :P
Amen :P
Mooi verhaal! Vind het ook maar absurd dat iedereen altijd overal een mening over moet hebben (en uitspreken, vooral dat).
En zelfs dat uitspreken kan ik dan nog wel enigszins waarderen, maar met name aan misprijzende blikken heb ik een ontzettende hekel. Het is zó makkelijk om voor dingen je neus op te halen zonder dat je verder kijkt dan die neus lang is..
Ik had de ezel op mijn rug genomen, omdat mijn hart mij dit ingaf!
Haha, dat was inderdaad ook nog een optie geweest! Nooit eerder aan gedacht ;)
Mooi verhaal! Kende het nog niet. Zo waar!
Sylvia,
Zo zie je maar, blindzicht is overal.
Groet uit El Port de la Selva
Niemand is perfect ;)
Mooi. Ik kende het nog niet. Het heeft me wel aan het denken gezet. Ik geef al niet veel om negatief commentaar dat over me heen komt, maar als ik dan weer zoiets lees, denk ik: ‘waar zijn we toch allemaal mee bezig’? Live and let live.
Same here, iedereen leeft zijn leven op zijn eigen manier.
Wijze woorden!
Pingback: Koffie? | SYLVIA KUIJSTEN
Pingback: Socrates | SYLVIA KUIJSTEN