Het gonsde vandaag van de adrenaline in de rechtbank Den Bosch. Niet door gefrustreerde verdachten of verhitte advocaten, maar door tien Summercourters die in de wettenbundels bladerden alsof hun leven er vanaf hing.

Na een relatief rustige ochtend met het bijwonen van een kort geding en het brainstormen voor het filmpje voor de landelijke dag, moesten we ’s middags flink aan de bak met het schrijven van een requisitoir. Niet per se een onderdeel waar ik naar uitkeek: de Oefenrechtbank was tenslotte al een tijdje geleden en veel meer ervaring met pleiten had ik niet. Toch kon geen van ons er onderuit en moesten we in drie kwartier een pleidooi in elkaar flansen. Flink doorwerken dus, of zoals de organisatie het beschreef: doodse stilte en ‘rooie konen’.

Zoals dat vaak het geval is met spannende dingen, bleek het requisitoir uiteindelijk een toffe activiteit te zijn. Waar we in eerste instantie vooral leren van alle medewerkers van de rechtbank, leerden we vandaag ook erg veel van elkaar. Tien verrassend uiteenlopende pleidooien, die wel een gezamenlijk doel hadden: de verdachte veroordelen. Het was voor ons dan ook een tikkeltje frustrerend dat uiteindelijk bleek dat de ‘echte’ rechter in de betreffende zaak tot een ontslag van alle rechtsvervolging was gekomen. Als we echter iets hebben geleerd in de afgelopen twee dagen, is dat er bij het oordeel in principe geen goed of fout bestaat, zolang de motivering degelijk is.

Overigens zijn mijn groepsgenoten en ik bevangen door een mysterie: de rechters, officieren van justitie en andere medewerkers van de rechtbank die zo vriendelijk zijn om ons een kijkje in hun werk te geven, worden allemaal bedankt met een klein cadeautje, maar wat zit er nu eigenlijk in die kleine witte pakketjes? To be continued…

Meer lezen?
Summercourt dag 1: Vonnissen, passie en eerste indrukken
Naderend afscheid, piketdienst en borrelen
Summercourt dag 5: Bubbel, persoonlijke ontwikkeling en Landelijke Dag