2016 is een bizar jaar geweest, vol pieken en dalen. Ik studeerde in april af, kreeg in mei een baan als secretaresse bij een advocatenkantoor bij me om de hoek en tekende in november voor een droombaan bij het Advocatenblad in Den Haag, daar schreef ik hier al over. 

Ook liep ik in juli tijdens een stapavond ineens een wel erg leuke jongen uit Purmerend tegen het lijf, die ik sinds eind augustus mijn hubby mag noemen. Verder was het voor mijn in mei 2015 opgezette platform Het Rechtenstudentje een goed jaar, er zit nog steeds een stabiele groei in en ik leer elke keer nog bij.

Toch lag er vanaf augustus een schaduw over alles. We kregen te horen dat pap slokdarmkanker had, met uitzaaiingen in lever en longen. Je voelt de grond haast letterlijk onder je voeten wegzakken door zo’n bericht. Het zag er namelijk niet rooskleurig uit. Er volgden pittige weken met chemo’s, veel praten, piekeren en malen en toch ook gewoon door blijven gaan. Hoewel ik echt wel kon genieten van dingen, bleven de zorgen voor pap altijd in m’n achterhoofd aanwezig.

Tegelijkertijd is het gek hoe snel dat went. En hoeveel mensen ook meeleven (pap krijgt erg veel bezoek en de kast staat vol met kaarten, die support is echt super om te zien), de wirwar aan emoties is gewoon niet uit te leggen. Je begrijpt het echt pas als je het zelf meemaakt, zo weet ik nu.

Vandaag kreeg pap de uitslag van de twaalf weken durende chemokuur. Hoewel hij zelf het ergste vreesde – en de rest van het gezin ook – kregen we fantastisch nieuws. De tumoren in de lever en longen zijn geslonken, die in de slokdarm zijn hetzelfde gebleven. De doktoren zijn optimistisch, dus wordt er gestart met een nieuwe kuur. Dat geeft hoop. Pap is nog in best goede gezondheid: hij eet goed, beweegt veel en volgt twee keer per week oncologische fysiotherapie; allemaal factoren die duiden op een strijdlustige papa. Ik ben onwijs trots op ‘m.

Beter worden kan pap niet meer, maar we hebben nu wél extra tijd. Dat is momenteel zo onbeschrijfelijk waardevol. De feestdagen hebben dus toch ineens een feestelijk tintje gekregen, eentje waarop ik eerlijk gezegd niet had durven hopen. De nieuwe kuur begint in januari, dan zien we wel weer. Alles stapje voor stapje en niet te ver vooruit kijken. We zien wel wat 2017 ons brengt. Nu genieten van elkaar en het positief blijven bekijken :)

Alvast fijne kerstdagen!